Hoe het allemaal begon

DXCC lijst van Clinton B DeSoto. Reeds in 1930 hadden zendamateurs de behoefte hun hobby-prestaties op een of andere manier meetbaar te maken. Dat lukt alleen maar als je met elkaar regels afspreekt waarop je prestaties gemeten worden. Deze regels vormen samen onze DXCC lijst, een lijst welke 340 geldige DXCC Entiteiten bevat (in 2019). Maar hoe zijn deze Entiteiten daarop gekomen? De eerste graadmeter voor de prestatie van een zendamateur was een verbinding maken met alle werelddelen, een onmogelijke prestatie in de begintijd van onze hobby. Het behalen van het WAC certificaat (Worked All Continents) was voorwaar een prestatie van de bovenste plank. Dat veranderde in de dertiger jaren van de vorige eeuw toen steeds meer amateurs actief werden van uit de verschillende werelddelen. In 1932 werd voor het behalen van het WAC certificaat een lijst gemaakt van geldige landen voor dit certificaat. De lijst werd de ARRL Countries List genoemd. De lijst had enkel grenzen van het vasteland als criterium, waardoor er maar zo’n 150 landen op voorkwamen. Maar er waren meer landen. Veel toen bekende DXers zoals W8BKP, W1TW, W1CMX, W1BUX, G6YL enz.., stuurden hun lijsten, van gewerkte en nog te werken landen op naar de ARRL. De enige goede keuze was volgens velen een wereldkaart waar ook rekening werd gehouden met grenzen van elk werelddeel. In 1934 werd de Rand McNally Wereld-atlas als graadmeter hiervoor gebruikt. Worked All Continents Was DX werken afhankelijk van locatie, competitie, apparatuur, gebrek aan (X)YLs enz..of was het afhankelijk van het aantal amateurs die bij elkaar in de buurt woonde, waardoor een zeker percentage wel altijd een DXer zou zijn? Om daar achter te komen deed de ARRL onderzoek in 1936 naar het aantal uitgegeven WAC certificaten. Het resultaat van dit onderzoek werd in juni 1936 in QST gepubliceerd. Hiernaast (rechts) staat een lijst van alle uitgegeven WAC certificaten voor CW sinds 1926 toen het certificaat voor het eerst werd uitgegeven. De lijst is opmerkelijk als je bedenkt dat de G stations geen gebruik mochten maken van grote vermogens. Ook het aantal uitgereikte WAC-Phone certificaten (links) werd onderzocht. Dat bleken er heel wat minder te zijn. Slechts 21 stations hadden dit kunststukje weten te presteren in de periode van 10 jaar.. Nu was het aantal Belgen (ON) opmerkelijk als je die vergelijkt met stations uit andere landen. Helaas geen WAC-Fone voor een Nederlander. Het CW overzicht roept een aantal vragen op. Een paar voorbeelden. Waarom is er nog geen W0 station die het WAC certificaat heeft gekregen? Waarom staat ON4C extra in de lijst genoemd als er al een opsomming is te zien van ON stations? Welk land is MX? Bestond Slowakije (OM) ook al voor 1936? Juist deze vragen maakt DXCC historie zo interessant. En natuurlijk is er op al die bovenstaande vragen wel een antwoord te vinden. De W-Districten Voor 1940 was het gebied van de Verenigde Staten onderverdeeld in 9 districten W1 t/m W9. De verdeling van elk gebied was als volgt (namen zijn Amerikaans): • W1. Maine, New Hampshire, Vermont, Massachusetts, Rhode Island, Connecticut. • W2 New York (de county van New York, Staten Island, Long Island, en counties aan de Hudson Rivier tot en met Albany, Rensselaer, en Schenectady county) en New Jersey (de counties Bergen, Passaic, Essex, Union, Middlesex, Monmouth, Hudson en Ocean) • W3.New Jersey (alle counties welke niet tot het W2 district behoren), Pennsylvania (de counties Philadelphia, Delaware, alle counties ten zuiden van de Blue Mountains, en Franklin county), Delaware, Maryland, Virginia, en District of Columbia. • W4. North Carolina, South Carolina, Georgia, Florida, Porto Rico. • W5. Alabama, Mississippi, Louisiana, Texas, Tennessee, Arkansas, Oklahoma, New Mexico. • W6. California, Hawaii, Nevada, Utah, Arizona. • W7. Oregon, Washington, Alaska, Idaho, Montana, Wyoming. • W8. New York (alle counties welke niet tot het W2 district behoren), Pennsylvania (alle counties welke niet tot het W3 district behoren), West Virginia, Ohio, Michigan (Lower Peninsula) • W9. Indiana, Illinois, Wisconsin, Michigan (Upper Peninsula), Minnesota, Kentucky, Missouri, Kansas, Colorado, Iowa, Nebraska, South Dakota, North Dakota. Wat een lekker overzichtelijke lijst hé. De prefix OM werd voor 1940 gebruikt door stations uit Guam. En ON4C was de aanduiding voor stations van de Belgische Congo. Later werd daar de prefix OO voor gebruikt. En MX was de prefix van Manchukuo. Manshū koku (betekent "Keizerrijk Manshū") was de Japanse benaming van Mantsjoerije. Het was een door de Japanse bezetters gestichte vazalstaat gelegen in de landstreek Mantsjoerije en oostelijk Binnen-Mongolië in Noordoost- China. Het land bestond van 1932 tot 1945. WAC is niet meer voldoende Meer en meer mensen behaalden hun machtiging en werden actief op de HF banden. Teveel mensen kwamen in het bezit van het WAC certificaat. Er was daarom een nieuw systeem nodig om de prestaties van de amateur te kunnen beoordelen. Het aantal landen waarmee men een verbinding had gemaakt werd daarom als nieuwe graadmeter gekozen.. Maar kon de oude ARRL Countries List hiervoor gebruikt worden? En wat was de definitie van een land? De volgende poging om tot een echte DXCC-lijst te komen was het idee van Clinton B DeSoto, W1CBD, DeSoto zette zijn gedachten op papier, en publiceerde in 1935 , in QST het artikel, "How to Count Countries Worked, A New DX Scoring System". Het idee van W1CBD was dit: "Each discrete geographical or political entity is considered to be a country". Deze eenvoudige regel, ook al is niet geheel duidelijk wat nou allemaal valt onder zo'n entiteit, vormt nog steeds de basis van onze huidige DXCC-lijst. Maar hoe moest deze basisregel in een lijst vertaald worden? Het tellen van prefixen alleen was niet voldoende, ook al werd dit systeem bij internationale contesten als multiplier gebruikt. Er waren teveel plaatsen op aarde, ver van elkaar, welke toch dezelfde prefix hadden. En als een land van prefix veranderde, zouden er 2 landen geteld kunnen worden. Daarom werd DeSoto's regel wat aangescherpt. Een DXCC-land werd gedefinieerd als de kleinste op zichzelf staande aardrijkskundige of politieke eenheid. Dit had als voordeel dat nu een lange lijst DXCC-landen geproduceerd kon worden. En een lange lijst maakte het veel makkelijker om prestaties van elkaar te onderscheiden. Alaska en de Verenigde staten waren daarom 2 Entities, ze waren toch geografisch gescheiden door grondgebied van Canada. Dit was ook het geval voor Australië en Tasmanië. Want die waren gescheiden door de zee. En Mexico en de Verenigde Staten hadden een politieke grens, dus ook 2 verschillende landen. En dus werden Sumatra, Java, Borneo, Celebes en Nieuw Guinea, welke allemaal geografisch van elkaar gescheiden waren, aparte landen. Het probleem eiland, en eiland-groepen werd ook opgelost. Eiland- groepen, zoals de Hawaii-Eilanden, de Tonga-Eilanden, de Sandwich- Eilanden, werden als een land geteld omdat de hele groep door hetzelfde politieke systeem bestuurd werd. En als de eilandengroep door verschillende gouvernementen werd bestuurd, dan telde elk bestuur in die eilandengroep als apart land. Simpel toch !!!? DXCC: De DX-Score van W4EG. N.M.Patterson, W4EG, vond het unfair dat in het DeSoto systeem, een QSO met een van de VK districten (Australië), evenveel waard was, als een QSO met elk van de acht VK districten. En de Europeanen waren het er niet mee eens dat een QSO met een van de negen W Districten (U.S.A.) even zwaar telde als een QSO met elk van de W-districten. (De prefix K behoorde (nog) niet tot de U.S.A.). Daarom produceerde W4EG de volgende regel. "The DX-Score will be computed by taking the number of districts worked in each country, and adding it all up into a grand total". Er waren veel voorstanders en tegenstanders van het W4EG systeem. De tegenstanders hadden een groot argument. Hoe bepaal je het district waarin een amateur zich bevindt? De negen W- Districten waren duidelijk afhankelijk van het cijfer in de prefix. Dat gold ook voor Australië en bv. ook voor Spanje (EA). Maar niet elk land gebruikte een cijfer om het district van het land aan te geven. Dat was in elke geval niet in landen zoals Algerije (FA), Groot Brittannië (G), Argentinië (LU), Paraguay (ZP), Noorwegen (LA) enz.. Ook stonden prefixen zoals W10, VE9 ed. ter discussie. Want deze prefixen waren niet gebonden aan geografie. En de Zuid Afrikaanse prefixen ZS, ZT en ZU moesten als hetzelfde beschouwd worden, enkel de nummers in de Zuid- Afrikaanse prefix gaf een goed beeld van het district. Daarom konden voor Zuid Afrika maar 6 punten geteld worden (enkel de nummers 1 t/m 6 zaten in de Zuid-Afrikaanse prefixen) . En NY1 en NY2 waren abnormale amateur-prefixen welke maar beter gecombineerd konden worden met K5, zodat er slechts 1 punt voor een QSO met de Kanaal- Zone geclaimd kon worden. Het idee van W4EG is nooit in de DXCC-Lijst verwerkt, maar toch is de DeSoto lijst hierdoor beïnvloed geworden. Ook in contest-reglementen zien we het idee van W4EG soms terug. Onze eigen PACC contest rekent de districten van sommige Entiteiten als aparte multiplier. Deze multiplier-regel is nog steeds juist voor Entiteiten zoals Australië, Nieuw Zeeland en Japan. De regel gaat echter niet meer op voor USA-Districten. En voor Argentinië (LU) s het cijfer nooit een indicatie voor het district geweest. Uiteraard kreeg de ARRL veel reacties binnen op de voorstel. Ook uit Europa, zoals deze van de Barbara Dunn, G6YL. A definite ruling about how to count countries worked was much needed and I have just read your article in October QST with great interest. Incidentally, I have been able to add another country to my list of those worked, as previously I had counted PK1 and PK4 as one! I note you say "The Federated Malay States are one country." That is VS2. How about the non- Federated States (VS3), and the Straits Settlements (VS8)? Barbara, G6YL had ook flink wat commentaar op het idee van W4EG. Prefixen als graadmeter gebruiken was niet goed. Als voorbeeld schreef ze; “G2XY, G5QY and G6LR all live quite near each other in and around Newcastle-on-Tyne!”. De DX Century Club DXCC (1937) Het idee voor het DXCC certificaat was geboren. De ARRL ging aan de slag met het idee van W1CBD, en begon met het samenstellen van een nieuwe ARRL Countries List, die als basis moest dienen voor het lidmaatschap van de DX Century Club. Maar bij dat lidmaatschap hoorde natuurlijk ook regels waaraan het aspirant lid moest voldoen.